در طراحی پلان پروژه «سایه» چالش اصلی دستیابی به الگویی منظم و قابل چیدمان بود که ضمن تأمین حداکثری نور طبیعی برای فضاهای اصلی، حداقل فضای مرده را ایجاد کند و نیاز پارکینگ‌ها را نیز پاسخ دهد.
با اصلاح خطوط شکسته و نامتوازن زمین، پلان به گونه‌ای بازطراحی شد که فضاهای داخلی واحدها تا حد امکان مربع‌شکل، خوش‌فرم و کاربردی باشند. تراس‌های گسترده‌ای که در امتداد فضاهای پذیرایی تعبیه شده‌اند، مرز درون و بیرون را کمرنگ کرده و امکان گسترش فعالیت‌های جمعی ساکنان را فراهم می‌کنند.
نمای پروژه با همنشینی آجر نخودی و سنگ سبز، در کنار سبزینگی تراس‌ها، فضای گرم، زنده و دعوت‌کننده پدید آورده است.